Ελληνική Μυθολογία: Νίκη

Η Νίκη ήταν η ελληνική θεά της νίκης, τόσο στη μάχη όσο και στον αθλητισμό, και αποτελεί μία από τις σημαντικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας. Κατά την παράδοση, ήταν κόρη του Τιτάνα Πάλλαντα και της Στυγός, αδελφή του Κράτους, της Βίας και του Ζήλου. Η Νίκη απεικονιζόταν συχνά ως φτερωτή θεότητα, συμβολίζοντας την ταχύτητα και την ελαφρότητα, καθώς και την ικανότητά της να πετά σε μεγάλες αποστάσεις για να φέρει τη νίκη στους θνητούς και τους θεούς.

Στην ελληνική τέχνη, η Νίκη εμφανίζεται είτε ως αυτόνομη θεά είτε ως συνοδός θεών όπως ο Δίας ή η Αθηνά, υπογραμμίζοντας τη σύνδεσή της με τη στρατηγική και την υπεροχή. Ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα που την απεικονίζουν είναι η Νίκη της Σαμοθράκης, το οποίο εκτίθεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου.

Η Νίκη είχε έντονη παρουσία και στους αρχαίους ελληνικούς αγώνες, καθώς οι νικητές θεωρούνταν ευλογημένοι από τη θεά. Επίσης, ο συμβολισμός της νίκης που ενσωματώνει διατηρείται ως σήμερα, με τη μορφή του δαφνοστεφανωμένου νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.