Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, Μίνι τηλεοπτική σειρά

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι η δημοφιλέστερη - τουλάχιστον στην Ελλάδα - θρησκευτική τηλεοπτική σειρά με θέμα τη ζωή του Ιησού, από τη γέννηση μέχρι και την ανάσταση του. Η σειρά είναι Βρετανικής και Ιταλικής παραγωγής, διάρκειας 371 λεπτών. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1975, ολοκληρώθηκαν το 1976 και έγιναν στην Τυνησία και στο Μαρόκο. 

Ο προϋπολογισμός της σειράς είναι πιθανόν να έφτασε τα  20 εκατομμύρια δολάρια -τεράστιο νούμερο για την εποχή - και επέτρεψε στον σκηνοθέτη να επιλέξει ηθοποιούς μεγάλου κύρους που είτε είχαν προταθεί είτε είχαν  κερδίσει OSCAR. Ανάμεσα τους ο Ρόμπερτ Πάουελ, ο Πίτερ Ουστίνοφ, ο Κρίστοφερ Πάλμερ, ο Λόρενς Ολίβιε, ο Ροντ Στάιγκερ,η Αν Μπάνκροφτ η Κλαούντια Καρντινάλε, η Ολίβια Χάσεϊ και ο Άντονι Κουίν. 

Την πρώτη της προβολή στη τηλεόραση της RAI το 1977 ακολούθησαν εκατοντάδες άλλες σε τηλεοπτικά κανάλια όλου του κόσμου. Σε μερικές χώρες μάλιστα όπως στην Ελλάδα… με τέτοια ένταση που η προβολή της σειράς να θεωρείται κάτι σαν απαραίτητο έθιμο της Μεγάλης εβδομάδας, κερδίζοντας κάθε χρόνο νέους τηλεθεατές και υψηλά νούμερα τηλεθέασης.

Υπάρχουν πολλές πληροφορίες, οι περισσότερες ασήμαντες και πολλές από αυτές ίσως πλαστές που έχουν ειπωθεί για τη σειρά και που συνοδεύουν το μύθο της. Για παράδειγμα ότι για το ρόλο του Ιησού είχαν δοκιμαστεί  ο Ντάστιν Χόφμαν και ο Αλ Πατσίνο, ενώ το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου θα τον αναλάμβανε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι αν συμφωνούσε στους οικονομικούς όρους και η Μαρία Σνάιντερ το ρόλο της Παναγίας αν είχε αποδεχτεί την πρόταση. 

Η σκηνοθεσία ανήκει στον Φράνκο Τζεφιρέλι που  κατά γενική ομολογία δημιούργησε μια ταινία με σενάριο συνεπές ως προς τις γραφές με λίγα λάθη και δοσμένο με τον απαραίτητο σεβασμό για την ιερότητα του. Η θρησκευτική αυτή συνέπεια ήταν αποτέλεσμα μιας διαρκούς μελέτης των γραφών με τη βοήθεια θεολόγων από πολλές ιερατικές σχολές. Η επιτυχία της όμως - βασίστηκε κατά την γνώμη μας στην ικανότητα του σκηνοθέτη να δημιουργήσει ρεαλιστικές σκηνές χωρίς να φεύγει από μέτρο και να εκμεταλλευτεί με τρόπο σοφό την μορφή, τα χαρακτηριστικά και την ερμηνεία του πρωταγωνιστή του.  

Η μορφή του Πάουελ, το βλέμμα που πολύ προσεκτικά εκμεταλλεύτηκε ο σκηνοθέτης, ο τόνος της φωνής του και οι επιλεγμένες κινήσεις του κάνουν τον θεατή κομμάτι της σκηνής, κομμάτι του πλήθους των πιστών που κρέμονται από τα χείλη του. Λέγεται ότι όταν ο Πάουελ τελείωνε το μακιγιάζ και έβγαινε για τα προγραμματισμένα πλάνα το συνεργείο που έκανε τις λήψεις σταματούσε τα αστεία και έκανε τη δουλειά σαν να υπήρχε στη σκηνή κάτι ιερό. Μερικές φορές μάλιστα ο ηθοποιός εισέπραττε, την αμέριστη παραδοχή του συνεργείου για την ερμηνεία του. 

Ο Πάουελ πολύ αργότερα δήλωσε ότι ενώ  δεν ήταν θρησκευόμενος, πολλές φορές κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ένιωσε κάτι που το ονόμασε θρησκευτική εμπειρία και που τον συγκίνησε βαθιά.

Σε αυτή τη θρησκευτική εμπειρία, κρύβεται πιθανώς και η οικουμενική επιτυχία της σειράς που μάλλον θα προβάλλεται για πολλά ακόμη χρόνια.

Τέλος να αναφέρουμε ότι ο Πάουελ, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ένιωσε πολύ άσχημα όταν έμαθε ότι σε πολλές εκκλησίες χρησιμοποιούν φωτογραφίες του από την σειρά, σαν αντικείμενο λατρείας.