Multiplane Camera, Κάμερα πολλαπλών Επιπέδων

Όσοι γνώρισαν από κοντά τον Walt Disney αλλά και όσοι αργότερα μελέτησαν το έργο του  συμφωνούν ότι πρώτα από όλα ήταν ένας εξαιρετικός αφηγητής παραμυθιών. Συμφωνούν επίσης ότι είχε το ένστικτο να επιλέγει τη εικόνα και τη σωστή μουσική. Έτσι, κάθε του ταινία με τη βοήθεια του animation και της μουσικής δημιουργούσε για τον θεατή έναν τόπο ονείρων. Ένα ονειρικό χώρο που ο καθένας θα ήθελε να επισκεφτεί και να απολαύσει. 

Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “H Χιονάτη και οι επτά νάνοι”. Η ταινία δουλεύονταν από το 1934 όταν τα Disney Studios απασχολούσαν ήδη 700 άτομα και είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται σε κινηματογραφικό κολοσσό. Η Xιονάτη βγήκε στις αίθουσες το 1937 και μέχρι τότε είχε κοστίσει 1.5 εκ. δολάρια ποσό αστρονομικό για την εποχή και τόσο μεγάλο που ο Walt αναγκάστηκε να βάλει υποθήκη το σπίτι του για να καταφέρει να την ολοκληρώσει. Η ταινία αποτελεί σήμερα ταινία αναφοράς για τον παγκόσμιο κινηματογράφο και έκανε εισπράξεις 8 εκ. δολάρια.

Για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο η Χιονάτη έγιναν πολλές αλλαγές στο σενάριο της αλλάζοντας το ύφος της, ουσιαστικά κόπηκαν ολόκληρες σκηνές που είχαν ήδη σχεδιαστεί. Επινοήθηκαν επίσης τρόποι εργασίας και τεχνικές ήχου και εικόνας που άλλαξαν τον τρόπο δημιουργίας των animations εκ βάθρων. 

Όσον αφορά στον ήχο, ο συγχρονισμός ήχου και εικόνας έφτασε σε επίπεδο τελειότητας και όσο αφορά στην εικόνα επινοήθηκε και χρησιμοποιήθηκε η κάμερα πολλαπλών επιπέδων. Η κάμερα, ήταν μια δημιουργία του Ub Iwerks ενός ευφυούς σχεδιαστή που έδωσε μορφή στον Μίκυ Μάους και στον ίδιο τον Walt που εκτός των άλλων ήταν λάτρης της τεχνολογίας και συμμετείχε ενεργά σε οτιδήποτε νέο. 

Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες η κάμερα  πολλαπλών επιπέδων ήταν σαν μια ντουλάπα με διάφανα γυάλινα ράφια και μια κάμερα πάνω από το ψηλότερο. Σε κάθε γυάλινη επιφάνεια ήταν ζωγραφισμένο ένα κομμάτι της σκηνής. Οι γυάλινες επιφάνειες μπορούσαν να να μετακινηθούν πάνω κάτω, αλλάζοντας ύψος, άρα εστιακή απόσταση  και δεξιά - αριστερά αλλάζοντας το περιεχόμενο της τελικής εικόνας που τελικά φωτογραφίζονταν από το ψηλότερο σημείο. 

Η χρήση της κάμερας πολλαπλών επιπέδων έδωσε στις εικόνες βάθος πεδίου μετατρέποντας τις εικόνες 2D σε 3D, ρεαλιστικότερη προοπτική και αλλαγές στην ταχύτητα της κίνησης. Όλα τα παραπάνω για να γίνουν με τον κλασικό τρόπο σχεδίασης θα ήθελαν απείρως μεγαλύτερο χρόνο, εμπειρότατους άρα και δυσεύρετους σχεδιαστές και επισφαλέστερο τελικό αποτέλεσμα. 

Η χρήση της κάμερας πολλαπλών επιπέδων είχε τόσο καλά αποτελέσματα που χρησιμοποιήθηκε από την Disney για πενήντα και πλέον χρόνια μέχρι το 1989 όταν γυρίστηκε η Μικρή Γοργόνα με το ψηφιακό CAPS (Computer Animation Production System). 

Με τη βοήθεια της γυρίστηκαν αριστουργήματα του κινηματογράφου όπως ο Πινόκιο, η Φαντασία, η Σταχτοπούτα, Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων και πολλές άλλες, χαρίζοντας στον Walt Disney και στα Studios του το αστρονομικό νούμερο των 27 Oscars.

H ενασχόληση του Disney με τα παραμύθια και ο άψογος τρόπος που τα παρουσίασε και με τη βοήθεια της κάμερας πολλαπλών επιπέδων έκανε την εταιρία του μια αυτοκρατορία στον κινητογραφικό χώρο και ήταν ο επιταχυντής αν όχι ο δημιουργός των θεματικών πάρκων, των παιχνιδιών με κινηματογραφικούς ήρωες, των βιντεοπαιχνιδιών, της εικονικής πραγματικότητας, της επεξεργασίας εικόνας και άλλων συστημάτων και προϊόντων  που διαμόρφωσαν την παγκόσμια βιομηχανία του κινηματογράφου.