Μανταλένα Ταινία (1960), Φίνος Φιλμς, Σύνοψη

Η Μανταλένα είναι μια από τις καλύτερες Ελληνικές ταινίες. Στο 1ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1961 πήρε τρία βραβεία, καλύτερου σεναρίου για τον Γιώργο Ρούσο, Α’ γυναικείου  ρόλου για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και Β΄ Ανδρικού ρόλου για τον Παντελή Ζερβό. 

Η ταινία ολοκληρώθηκε το 1960 και η πρώτη της προβολή έγινε τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αντίπαρο τόπο καταγωγής του σεναριογράφου και πιθανόν ο τόπος έμπνευσης του σεναρίου από ένα πραγματικό περιστατικό. 

Η Αντίπαρος που για τις ανάγκες της ταινίας μετονομάστηκε σε Ασπρονήσι, εκείνη την εποχή δεν ήταν ότι πιο εύκολο για κινηματογραφικά γυρίσματα. Δεν είχε ούτε ρεύμα, ούτε συγκοινωνία, ούτε αυτοκίνητο για τις αναγκαίες μετακινήσεις των ηθοποιών και του συνεργείου. Παρόλα αυτά ήταν ο ιδανικός χώρος και με τον κατάλληλο εξοπλισμό και την αμέριστη βοήθεια των κατοίκων η ταινία ολοκληρώθηκε. 

Η σκηνοθεσία της ταινίας ήταν του Ντίνου Δημόπουλου, ενός σκηνοθέτη που η συνεργασία του  με τον Φίνο έδωσε ξεχωριστές ταινίες σε όλα τα είδη του κινηματογράφου, από το βουκολικό δράμα Αστέρω και την κωμωδία μια Τρελή, Τρελή Οικογένεια στη δραματική Λόλα και στη μουσική κωμωδία: Η Νεράιδα και το Παλικάρι.

Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι δεν πέρασε το κατώφλι των βραβείων στο φεστιβάλ πέρασε όμως στις προτιμήσεις του κοινού αφού στις δεκαεφτά περίπου μελωδίες της ταινίας  υπήρχαν και τα τραγούδια: “Μες σε αυτή Βάρκα” και “Θάλασσα πλατιά” που παραμένουν διαχρονικά.

Κύριο χαρακτηριστικό του σεναρίου που κατά τη γνώμη μας αποδόθηκε εξαιρετικά, είναι η ύπαρξη πολλών χαρακτήρων που ενώ φαντάζουν αδιάφοροι σε σχέση με τη ζωή των πρωταγωνιστών, ξαφνικά οι πράξεις τους φαίνεται ότι αλλάζουν την εξέλιξη της της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει    όταν φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα δημιουργούν τεράστιες ανατροπές και εκκρεμότητες που σε κρατάνε καθηλωμένο, όσες φορές και αν έχεις δει την ταινία. 

Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν επίσης ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας αφού φαίνεται ότι είχαν την κατάλληλη καθοδήγηση από τον σκηνοθέτη και έμειναν προσηλωμένοι στα όρια των ρόλων τους δείχνοντας κινηματογραφική ωριμότητα που προϋποθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία.  

Εκτός από τον βραβευμένο με Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας Ουόλτερ Λάσαλι θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη Μανταλένα χρησιμοποιήθηκε ένα μαγνητόφωνο Nagra για την εγγραφή του ήχου που εκείνη την εποχή αποτελούσε την αιχμή της τεχνολογίας, με μηχανικό τον Μίμη Κασιμάτη. 

Η ταινία βρέθηκε στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο του 1961 χωρίς όμως να κερδίσει κάποια διάκριση. Ωστόσο και μέχρι σήμερα κερδίζει την αγάπη του κοινού δικαιώνοντας τις προσπάθειες  της Φίνος Φιλμ και του ίδιου του Φίνου που είχαν σκοπό το τέλειο αποτέλεσμα με κάθε κόστος.