Η γέννηση ενός έθνους, Σύνοψη της ταινίας του David Wark Griffith

O Ντέιβιντ Γουόρκ Γκρίφιθ ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης του κινηματογράφου και πιθανότατα ο σπουδαιότερος της εποχής του. 

Το 1915 παρουσίασε την ταινία “The Birth of a Nation” (η γέννηση ενός έθνους) βασισμένη στο βιβλίο του Τόμας Ντίξον The Clansman (ο άνθρωπος της Κλαν). 

Η ταινία που σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες του παγκόσμιου κινηματογράφου αφορούσε τη γέννηση του Αμερικανικού έθνους από τα συντρίμμια του εμφυλίου πολέμου, μια θέση που συμπίπτει με αυτή πολλών σημερινών ειδικών της Αμερικανικής Ιστορίας. 

Από τεχνικής άποψης η ταινία είναι αριστουργηματική και πρωτοπόρα αφού σε αυτήν πρωτοεμφανίστηκαν τα close ups (γκρο πλαν) τα νυχτερινά και τα πανοραμικά πλάνα. Πρωτοπόρα για τη εποχή ήταν επίσης και η αφήγηση της όπου η πλοκή εξελίσσεται σταδιακά ώστε να φτάσει στην κορύφωση. 

Το περιεχόμενο της ταινίας που παρουσιάζει τις  ζωές δύο οικογενειών, μιας βόρειας και μιας νότιας στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, θεωρείται αμφιλεγόμενο, κυρίως για τον  ρατσιστικό  τρόπο που παρουσιάζει τους αφροαμερικανούς καθώς και για τον κεντρικό της ήρωα που είναι ένα στέλεχος της τοπικής Κου-Κλουξ-Κλαν. 

Η προβολή της ταινίας δίχασε το κοινό, προκαλώντας διαδηλώσεις και εξεγέρσεις από ενώσεις για την προστασία των δικαιωμάτων των μαύρων από τη μια και σύσταση συμμοριών από λευκούς με σκοπό τις επιθέσεις σε μαύρους από την άλλη. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να απαγορευτεί  η προβολή της ταινίας σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ όπως το Σικάγο και το Κάνσας 

Ο συγγραφέας,  φίλος του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών  Γούντροου Γουίλσον οργάνωσε μια προβολή της ταινίας στον λευκό οίκο. Μετά το πέρας της προβολής ο Πρόεδρος δήλωσε ότι το μόνο κακό της ταινίας ήταν ότι λέει αλήθειες, θεωρώντας - όπως και πολύ άλλοι - ότι η δημιουργία και η δράση της Κου-Κλουξ-Κλαν  ήταν αποτέλεσμα των δικαιωμάτων που δόθηκαν στους μαύρους. 

Η ταινία πάντως, κατόρθωσε να κάνει εισπρακτική επιτυχία συγκεντρώνοντας το αστρονομικό ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων, εκατονταπλάσιο από το κόστος της, που ήταν περίπου 110.000 δολάρια. 

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης προσπάθησε να απαντήσει σε αυτούς που τον κατηγορούσαν για ρατσιστή στην επόμενη ταινία του με τίτλο:  Intolerance (Μισαλλοδοξία) ένα χρόνο αργότερα το 1916 παρουσιάζοντας τέσσερις διαφορετικές περιόδους της ανθρωπότητας με κεντρικό θέμα την προκατάληψη. Η ταινία όπως και αρκετές άλλες του Γκρίφιθ ήταν εισπρακτική αποτυχία λόγω του μεγάλου κόστους παραγωγής της που αν και είναι άγνωστο πρέπει να ήταν τεράστιο αν κρίνουμε από το πλήθος των 3.000 κομπάρσων. 

Ο Γκρίφιθ έμεινε στην ιστορία κυρίως για το σημαντικό του έργο στον κινηματογράφο και βραβεύτηκε με  τιμητικό ΟΣΚΑΡ το 1946.