Το άσπρο πανί (οθόνες προβολής)

Είναι σχεδόν αδιανόητο αλλά σπάνια οι θεατές σκέφτονται την οθόνη προβολής ενός κινηματογράφου. Αυτό το άσπρο πανί που πάνω του θα ζωντανέψουν οι ήρωες τους, παραμένει αδιάφορο μέχρι να σβήσουν τα φώτα και η κινηματογραφική μηχανή να σχηματίσει πάνω του την πρώτη σκηνή. 

Κι όμως, η οθόνη είναι ένα οργανικό κομμάτι της κινηματογραφικής εμπειρίας. Η ποιότητα του θα εγγυηθεί τη φωτεινότητα, την πιστότητα  χρωμάτων, τη σωστή γεωμετρία και την προοπτική. Με άλλα λόγια αυτό το άσπρο πανί  πρέπει να μεταφέρει αυτούσιο και χωρίς απώλειες το περιεχόμενο και το ύφος της ταινίας. 

Οι πρώτες οθόνες (αν εξαιρέσουμε τους βαμμένους τοίχους που υπάρχουν ακόμη σε θερινούς κινηματογράφους) ήταν λευκές υφασμάτινες επιφάνειες με ύφανση που χρόνο με το χρόνο εξελίσσονταν ώστε να έχουν καλύτερη ποιότητα στη προβολή, και να μπορούν να πλένονται χωρίς να καταστρέφονται. 

Γύρω στο 1940 άρχισε να χρησιμοποιείται το PVC - ένα πλαστικό που είχε πολύ καλύτερη απόδοση από το ύφασμα - όταν πρωτοπόροι κατασκευαστές βρήκαν τρόπο για την αόρατη συγκόλληση του σε μεγάλες επιφάνειες. Στη δεκαετία του 1950 στις οθόνες προστέθηκαν μικροσκοπικές διατρήσεις που επέτρεψαν την τοποθέτηση ηχείων πίσω από αυτές, δημιουργώντας πολύ καλύτερη ηχητική εμπειρία χωρίς απώλειες. 

Με τη πάροδο του χρόνου ο κινηματογράφος εξελίχθηκε σε μια βιομηχανία με τεράστια έσοδα. Τη δεκαετία του 1990 η αύξηση αυτής της βιομηχανίας είχε εκρηκτικές διαστάσεις με την δημιουργία των multiplex και megaplex  κινηματογράφων. Η αύξηση αυτή συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες με την σταδιακή ψηφιοποίηση της εικόνας, την εμφάνιση της 3D προβολής και τη δημιουργία κινηματογράφων με γιγαντιαίες προδιαγραφές. 

Όπως είναι φυσικό, ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στις οθόνες που έπρεπε να ακολουθήσουν την αλλαγή της τεχνολογίας και να προβάλλουν τις εικόνες με τις σωστές διαβαθμίσεις φωτεινότητας, με υψηλή αντίθεση, μεγάλη ευκρίνεια, σωστή θερμοκρασία χρώματος και χωρίς παραμορφώσεις  από όλες τις γωνίες μιας κινηματογραφικής αίθουσας όσο μεγάλη και αν ήταν.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η έρευνα και η τεχνολογική αναβάθμιση και εξέλιξη της βιομηχανίας του κινηματογράφου εξαρτάται και από την ανάλογη εξέλιξη στις οθόνες προβολής. Θα ήταν μάταιο να υπάρχει καλύτερη ανάλυση της εικόνας και πιο πλούσιος ήχος αν ο θεατής δεν θα μπορούσε να το αντιληφθεί. Συμπερασματικά, η οθόνη προβολής έχει καθοριστικό ρόλο στην πορεία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. 

Υπάρχουν πολλοί τύποι οθονών. Λευκές, ματ, γκρι, με μεταλλική επίστρωση, οπίσθιας προβολής, με διαφορετικές διατρήσεις. Αυτή η ποικιλία είναι αποτέλεσμα μια συνεχούς αναζήτησης για την πιστότερη απόδοση της εικόνας και παράλληλα την συμπίεση του κόστους για την απόκτηση, εγκατάσταση και συντήρηση τους. 

Σήμερα οι κινηματογραφικές αίθουσες βρίσκονται σε ύφεση, κυρίως λόγω της προτίμησης του κοινού σε ιδιωτικές προβολές με οθόνες τηλεόρασης που φτάνουν σε μήκος τα δέκα μέτρα και κορυφαία ηλεκτρονικά που ρυθμίζουν με ακρίβεια την εικόνα και τον ήχο στις οπτικές και ακουστικές απαιτήσεις του ιδιοκτήτη τους. Η ύφεση αυτή έχει μεταφερθεί και στην βιομηχανία των οθονών προβολής που αμύνεται κυρίως με το μέγεθος της εικόνας που μπορεί να προβάλει.